Carin Rombouts
“Deze hele knie kwestie loopt als een rode draad door mijn leven, zowel fysiek als mentaal.”
De draad weer helemaal opgepakt! En meer…
Hallo,
Mijn naam is Carin Rombouts ik ben 52 jaar en woon samen met Kitty in Steenbergen. Ik werk als projectmanager bij een bedrijf wat gespecialiseerd is in gezondheid en welzijnsproducten.
Op mijn 17e raak ik tijdens een voetbalwedstrijd met de Brabantse selectie geblesseerd aan mijn knie. Dit bleek later een gescheurde meniscus te zijn en na een aantal maanden ben ik hieraan geopereerd. Ik had een droom om topsporter te worden. Gewoon een verstapping er was geen bal in de buurt. Vanaf dat moment is mijn knie nooit meer goed geweest. Ik heb nog wat jaren met een pijnlijke knie gevoetbald en veel kampioenschappen en plezier daaraan beleefd. Maar langzaam zag ik mijn droom uit elkaar spatten.
De pijn in mijn knie werd erger en na een tweede operatie op mijn 19e bleek ook mijn voorste kruisband afgescheurd te zijn. Door de artrose die intrad besloot de arts mijn knie niet verder te opereren en gaf me de mededeling om te stoppen met voetballen. Alleen nog zwemmen, roeien en fietsen, was het korte advies. Laat daar nu net geen bal bij aan te pas komen. Dat vond ik dus 10x niks (op z’n zachtst gezegd). Ben toch nog wat jaartjes met pijnstillers blijven voetballen, maar het is nooit meer beter geworden, mijn knie werd steeds slechter.
Deze hele knie kwestie loopt als een rode draad door mijn leven, zowel fysiek als mentaal. Ik moest stoppen op een hoog niveau te voetballen, kon er ook niet mijn werk van maken en moest noodgedwongen andere keuzes gaan maken. Daar waar mijn hart niet lag. Ik merkte door de jaren heen dat ik dit maar moeilijk kon verwerken. Ik probeerde nog wel andere sporten te gaan doen, maar altijd had ik pijn aan die knie. Zo’n 10 jaar geleden kwam ik terecht bij een goede orthopeed in Nijmegen die me vertelde dat de knie totaal was versleten en een nieuwe knie op den duur niet te voorkomen was.
Met spuiten is tot het einde van vorig jaar de pijn redelijk onder controle geweest, maar kon er ook niet veel mee. In nov/dec 2018 begon de pijn zo heftig te worden dat ik in overleg met de arts besloot om voor een knieprothese te gaan. Dit was een keerpunt in mijn leven. Ineens besefte ik dat ik al die jaren misschien niet heel gezond bezig was geweest voor mijn lichaam. Ik was eigenlijk ook te zwaar voor mijn gewrichten. Niet heel erg, maar iedere kilo waren er 7 teveel voor het kniegewricht.
Door yoga kwam ik er ook achter dat ik veel te veel bezig was, met wat ik eigenlijk niet meer kon door die knie, dan te kijken naar wat ik wel nog kon en wat daarvoor nodig was. Ik nam hierin mezelf eigenlijk niet serieus, zowel fysiek als mentaal niet. In december vroeg ik Sam en Wilma wat zij voor mij konden betekenen. Ik wilde n.l. weer fit en sterk worden. Fit en sterk om de operatie in te gaan, om daarna ook een goede revalidatie te starten. Er was een wachtlijst van 6 maanden dus ik had de tijd om hiervoor klaargestoomd te worden.
Na een intakegesprek met zowel Sam als Wilma begon ik aan een vitaliteit traject van 14 weken. Met een plan afgestemd op mijn persoonlijke en fysieke mogelijkheden. Ook een persoonlijk voedingsplan hoorde daarbij wat Sam keurig had samengesteld. Hier ben ik me meteen aan gaan houden. Ik merkte na een paar dagen al dat ik me fitter voelde en bruiste van de energie en motivatie. En dat werd alleen maar meer. Thuis werd ik weleens het “Andrelon meisje” genoemd. En dat is niet meer opgehouden.
Na een week of 4 merkte ik dat de pijn in mijn knie minder werd. Ik durfde het bijna niet te geloven! Ik was inmiddels ook een paar kilo afgevallen. Mijn lichaam veranderde ook en mijn positieve flow ging door. Ik had nooit gedacht dat ik trainen in een sportschool leuk zou gaan vinden, maar dat is wel gebeurd.
De persoonlijke trainingen met Sam waren voor mij soms best zwaar. Mijn conditie was slecht dus ik moest van ver komen. Naast de pt met Sam ben ik zelf in de sportschool een persoonlijk programma gaan draaien, wat Sam op mijn mogelijkheden had samengesteld. Sam heeft mij op een hele professionele wijze begeleid, hij keek precies naar wat ik kon. En wat ik ook zo leuk vond is, dat het altijd een andere oefening was, dat helpt ook. Weet je n.l. ook niet hoe zwaar het wordt. Daarnaast bleef ik ook aan yoga doen.
De pijn aan mijn knie werd alsmaar minder en na 8 weken begon ik er serieus over na te denken om de operatie uit te gaan stellen. Dus mijn motivatie om door te gaan werd alsmaar groter. Met Wilma heb ik hele goede coach-gesprekken gevoerd. Wat mij in grote lijnen bijbleef uit deze fijne gesprekken is, dat wanneer je iets echt belangrijk vindt en je jezelf serieus neemt, dat je het dan ook kan. Je hebt daarin altijd een keuze.
Als ik moe op de fiets zat of een krachttraining zwaar vond zei ik dat zelfs hard op tegen me zelf. “Neem jezelf serieus!” Inmiddels is mijn traject van 14 wkn al een tijdje afgerond en heb ik een geweldig resultaat gehaald. De operatie is voorlopig uitgesteld en ik hoop voor een lange tijd. Ik ben fit en sterk en ook heel wat kilo’s kwijtgeraakt. Ik zit op een gezond gewicht en merk ook dat dit traject me een structuur heeft gegeven waar ik blijkbaar veel behoefte aan had. Ik eet gezond, beweeg veel en het kost me eigenlijk geen moeite. Ik zeg het iedere dag, “ik heb veel meer energie en ben een nog blijer mens geworden.” Op dit moment doe ik bodypump en krachttraining in de fitnesschool en ga ik ook trouw iedere week naar yoga. Mijn volgend doel is gesteld, om volgend jaar een deel van de “Camino de Santiago” te gaan lopen. Ook daar volop voor in training.
Echt nooit gedacht dat ik dit resultaat zou halen. Dus wel! Je hebt het allemaal zelf te doen, maar een goede persoonlijke begeleiding is ongelooflijk belangrijk om je doelen te halen.
Sam en Wilma, dank jullie wel voor jullie hulp bij het oppakken van mijn draad.
Groeten Carin.
